Alice - Ambulante Ondersteuning
Enkele jaren geleden deelde Alice (30) openhartig haar indrukwekkende verhaal in VROUW Magazine. Over haar heroïneverslaafde moeder en hoe zij als driejarige peuter uit huis geplaatst werd. Hoe ze vervolgens probeerde te overleven in pleeggezinnen. Hoe ze in de jeugdgevangenis belandde, zich verloor in de wereld van drugs en drank en uiteindelijk dakloos raakte. Maar ook: hoe zij vocht voor een beter leven. Nu, vijf jaar later, zoeken we Alice – op Werelddaklozendag – opnieuw op.
'Mijn begeleidster van LIMOR zegt wel eens tegen mij: ‘Je bent van een meisje veranderd in een vrouw’. Dat klopt denk ik wel, ik heb al veel bereikt en daar ben ik best trots op! Afgelopen zomer kwam het besef dat ik eigenlijk geen hulp meer nodig heb. Wie had dat ooit gedacht? Want mijn leven zag er een paar jaar geleden totaal anders uit. Daarom zou ik tegen alle dakloze mensen willen zeggen: ‘Er is echt een kans voor iedereen, zolang je hulp maar met beide handen aangrijpt.’
Alle hoop vervlogen
Terugdenkend aan de tijd dat mijn vriend en ik dakloos waren, leek alle hoop vervlogen. We sliepen afwisselend bij kennissen, in de auto of - midden in de winter - in een caravan. Bij de woningcorporatie stonden we op de zwarte lijst en bij opvanginstellingen kwamen we niet binnen vanwege onze twee honden. Wij zeiden: ‘De honden er niet in? Dan wij ook niet!’ Mensen beseffen niet altijd hoe belangrijk dieren zijn voor dakloze mensen. Ze zijn je steun en toeverlaat, je enige maatje tijdens ellendige periodes. Afstand van ze doen was geen optie, dus kwamen we geen stap verder.
"We kwamen in contact met een begeleider die niet direct 'nee' zei, maar mee wilde denken. Wat een verademing!"
In die tijd kwamen we in contact met een begeleider van LIMOR. Iemand die bereid was samen een oplossing te zoeken voor onze honden. Die niet direct ‘nee’ zei, maar mee wilde denken. Wat een verademing! Ondertussen was er bij de woningcorporatie geen beweging in te krijgen. We moesten ons keer op keer bewijzen. Heel frustrerend. Samen met onze begeleider lukte het – na vele pogingen – uiteindelijk om een woning te krijgen. Wat was ik blij! Vanaf dat moment heb ik keihard gewerkt om vooruit te komen. Inmiddels ben ik schuldvrij, heb onlangs mijn rijbewijs gehaald en ben druk op zoek naar werk.
Op eigen benen
Een andere fase, zonder begeleiding, breekt nu aan. Spannend is het wel, op eigen benen te staan. Nu moet ik het echt helemaal alleen doen. Gek genoeg voelt dat heel goed. Ik wil niet de rest van mijn leven onder de vleugels van een instantie leven. Ik wil uitvliegen en mijn dromen achternajagen. Zo zijn paarden - al vanaf de tijd dat ik in een kindertehuis woonde - mijn passie. Binnenkort heb ik een sollicitatie bij een drafbaan voor stalmedewerker. Een eerste stap in het realiseren van mijn droom. Dat is wat ik andere mensen ook gun.
"Wat je nodig hebt als je totaal vast zit in je situatie? Iemand die oprecht een luisterend oor biedt en met je meedenkt."
Er wordt wel eens gezegd: in Nederland is het niet mogelijk om dakloos te raken. Dit maakt mij boos, want ik ben er het levende bewijs van. Het is echt niet altijd iemands eigen schuld of keuze om in zo’n situatie terecht te komen. Misschien lijkt het soms alsof mensen die dakloos zijn niet willen veranderen. Vergeet niet dat wanhoop rare dingen met je doet. Je denkt niets meer te verliezen te hebben, je doet domme dingen om aan eten en drinken te komen. Je zit gewoon totaal vast in de situatie. Wat je dan nodig hebt? Iemand die oprecht een luisterend oor biedt en met je meedenkt. Dat is alles wat ervoor nodig is om de cirkel te doorbreken. Voor mij was dat mijn begeleider van LIMOR.
Ik heb vertrouwen in de toekomst, maar leef vooral bij de dag. Dat is waarschijnlijk een overlevingsstrategie vanuit mijn jeugd. Ik ben blij dat er elke dag een nieuwe dag start. Blij dat ik leef, gezond ben, een dak boven mijn hoofd heb, en gezegend ben met een fijne relatie. Dat is alles wat ik nodig heb om gelukkig te zijn.'
Meer verhalen?
-
Monica - Housing First
Lees meerGeboren als jongen, maar je uiten als vrouw. Wat dit met de omgeving doet, ondervindt Monica (43) dagelijks.
-
Harry - Housing First
Lees meerVan de één op andere dag raakt Harry zijn huis kwijt en wordt dakloos. Een jaar lang bivakkeert hij in een zelfgebouwde hut.
-
Rachid - Beschermd Wonen
Lees meerAlles ging best aardig in het leven van Rachid. Toen werd hij ziek. Psychisch ziek.