Problemen horen bij het leven. Maar wat als de ellende compleet is en het einde zoek? Hoe word je problemen zoals forse huurachterstand en dakloosheid dan de baas? Misschien voel jij je net als Max depressief vanwege een zwervend bestaan en zie je geen uitweg. Of lukt het niet je administratie te ordenen en heb je daardoor financiële problemen. LIMOR wil er voor jou zijn en je, net als bij Max, weer op weg helpen. Dat doen we bij iedereen weer op een unieke manier, want geen mens en geen situatie is hetzelfde. Meer informatie? Klik hier om je aan te melden of vul het contact formulier in.
Scroll naar beneden voor het persoonlijk verhaal van Max.
Elke ochtend je spullen bijeen rapen en maar zien waar je de volgende nacht slaapt. Hoe je de dag doorkomt. Of je wel een behoorlijke maaltijd kan eten. Voor Max (59) is dit lange tijd dagelijkse realiteit. Enkele maanden geleden krijgt hij een dak boven zijn hoofd, via ‘Mien Aigen Hoes’, de Groningse variant van Housing First. Max: ‘Het ergste aan dakloos zijn? Mensen behandelen je als vuil, willen niet met je geassocieerd worden. Dat is heel vernederend.’
Gemis
Ruim vijf jaar lang zwerft hij door Nederland. Met niets anders dan een tentje, zakbijbel en een notitieboekje. Max: ‘Tijdens mijn omzwervingen schreef ik hierin mijn gedachten op. Gedachten aan mijn zoontje. Vrijheid is leuk, maar als je alleen bent ga je dingen missen. Het gemis aan waardering. Aan gekend en gezien worden. Vooral het gemis aan iemand naast je.’
Geen zin meer
Die naaste persoon was er. Max woont jarenlang samen met zijn partner en zoontje. Door groeiende schulden en strubbelingen in de relatie, gaat het bergafwaarts. Max: ‘Achter mijn rug om had zij stiekem een ander huis voor zichzelf geregeld. En liet mij achter met een forse huurachterstand. Ik had er daarna geen zin meer in, verslonsde niet alleen mijzelf maar ook mijn werk en financiën.
Bij de instanties waar ik aan de bel trok, kreeg ik te horen dat ik eerst mijn administratie moest ordenen. Terwijl ik daar nu juist hulp bij nodig had! Ik vulde gaten met gaten. Door de grote druk die op mij lag, lukte het niet meer om te werken. Ontslag volgde. Pas na een half jaar kwam er een hulpverlener. Deze hulp kwam voor mij te laat.’
Depressief
Een huisuitzetting volgt en Max belandt op straat. ‘Ik gaf op, vertrouwde niemand meer. De schaamte was te groot om hulp te vragen bij vrienden en familie. Via kennissen kon ik tijdelijk in een caravan wonen. Hier probeerde ik een uitkering aan te vragen, maar kreeg deze niet omdat ik geen vaste verblijfplaats had. Ik raakte depressief. Toen ging het lichtje uit. Ik dacht: ‘dan maar de straat op.'
Het straatleven was hard. Om half zes sta je op, pakt je tentje in en gaat op zoek naar manieren om aan eten te komen. Een eenzaam bestaan. Mijn droom, een eigen huisje, leek door alle protocollen en regels mijlenver weg. Des te meer omdat ik ook nog een straf uit moest zitten.
Verrassende vraag
Na detentie adviseert mijn advocaat mij een postadres aan te vragen bij de Open Hof (dagopvang dak- en thuislozen in Groningen, red.). Hier raak ik in gesprek met een medewerker van LIMOR en Terwille. Zij zijn bezig het project ‘Mien Aigen Hoes’ op poten te zetten en stellen mij een verrassende vraag: ‘Hoe kan jij het beste geholpen worden?’ Verrassend, want deze vraag was mij nooit eerder gesteld.
Een stem
Het balletje begint te rollen. Niet alleen ben ik de eerste die via dit project een huis krijgt. Ook word ik gevraagd, samen met andere daklozen, mee te denken en ervaringen te delen. Ik krijg weer een stem! Dat geeft mij kracht. Het grote verschil tussen opvanghuizen en de Housing First aanpak is dat je samen aan de slag gaat, begeleiders én daklozen. Er wordt niet voor ons gedacht, maar mét ons.
Vertrouwen in toekomst
Sinds kort ben ik de trotse bezitter van een woning. Ik kan zelf bepalen wanneer ik naar binnen ga. Dat blijft wennen. Een eigen huis geeft rust, maar ook onrust. Als ik ’s nachts wakker wordt, komen de muren soms op mij af. Dan moet ik er even uit. Even wandelen. Het daklozenritme ben ik nog niet kwijt.
Toch heb ik vertrouwen. Ik heb mij opengesteld voor Housing First, krijg begeleiding en durf nu verder de toekomst in te kijken. Wat ik dan zie? Een mooi eigen huisje, mijn financiën op orde en een goed contact met mijn zoontje. Laat het maar komen, ik ben er klaar voor!’